KOŚCIÓŁ
BILCZA
Projekt koncepcyjny, podejmujący tematykę stworzenia współczesnego wnętrza sakralnego, na podstawie aktualnych wytycznych, zdefiniowanych podczas II Soboru Watykańskiego na początku drugiej połowy XX wieku.
Według ustaleń Soboru, pierwszą cechą, którą powinna wyróżniać się przestrzeń sakralna to najwyższy poziom artystyczny i oryginalność. Świątynia przy pomocy oszczędnych środków wyrazu, ma wspomagać koncentrację na transcendentnym i swoją symboliką przenosić w świat niebiański.
Strefa prezbiterium jest sakralnym centrum kościoła, musi skupiać uwagę wiernych. Ołtarz został wyniesiony na podwyższeniu z czterech stopni, symbolizujących cztery ewangelie i ewangelistów, podkreślony rysunkiem posadzki i oświetleniem. Zgodnie z zaleceniami, krzyż jest umieszczony przy ołtarzu, a obok znajduje się ambona wykonana z tego samego materiału co ołtarz, celowo stanowiąc jego uzupełnienie. W przestrzeni prezbiterium znajdują się również sedilia, czyli siedziska dla kapłana i jego asysty oraz paschał – ozdobna świeca. W bocznej części prezbiterium znalazła miejsce chrzcielnica.
Sobór, jako najważniejszy element prezbiterium, wskazuje tabernakulum i nakazuje je właściwie uhonorować. W projekcie zostało ono wyeksponowane poprzez nadanie mu kształtu, odzwierciedlającego kształt apsydy i umieszczenie w jej centralnej części, na osi środkowej kościoła. Tabernakulum promieniście rozszerza się w kierunku wiernych, jak rozpostarte ramiona, kieruje wzrok patrzących ku swojemu sercu i jest dobrze widoczne we wnętrzu świątyni.
Dopełnieniem symboliki sakralnej jest światło. Skoncentrowane głównie na przestrzeni ołtarzowej, okalające świątynię, bez rozświetlania jej. Mające motywować do duchowych przeżyć. Wieczna lamka, oznaczająca i wyrażająca cześć dla obecności Chrystusa i rozgwieżdżone niebo, symbolizujące Sklepienie Niebiańskie.
Tutaj przyjmują formę wielkiej sfery, wewnątrz której płonie wieczna lampka i promienistych łuków z drobnymi punktami oświetleniowymi, łagodnie wypełniającymi światłem nawę główną i boczne.
Największy nacisk jest położony na efektowne rozświetlenie centrum sfery, znajdującej się nad strefą liturgiczną, tak by powstało wrażenie świetlistej kuli, która symbolizuje pełnię i doskonałość. Przekrojem kuli jest okrąg, a jego częścią jest łuk, który uosabia znak przymierza, Boże miłosierdzie.
Pozostałe wyposażenie kościoła to siedziska dla wiernych i konfesjonały. Stanowią one stylistyczną całość ze strefą prezbiterium. Ławki swoją formą odchodzą od idei ciężkich wagonów do siedzenia, zapewniają wygodną komunikację. Konstrukcja konfesjonału również jest lżejsza, odmienna od masywnych boksów, które dominują w kościołach, ale zapewniająca intymność i skupienie.
WIZUALIZACJE
